اندیشه قصرشیرین "  کرماشان و یا همان کرمانشاه از یکسو یکی از شهرهای مهم و تاریخی از بدو تشکیل حکومتهای مختلف در ایران بوده و از سوی دیگر بزرگترین شهر کردنشین در خاورمیانه است.

شهری که هم به واسطه اهمیت تاریخی‌ و هم موقعیت ژئوپلتیکش کانون حضور مردمان و نخبگان و تلاقی فرهنگ‌ها و باورهای مختلفی از دیرباز تاکنون بوده و درکنار تنوع آب‌وهوایی‌اش به هندوستان کوچک نیز شهیر است.

مردم کوچه و خیابان اعم از مسلمان شیعی و سنی، اهل حق، کلیمی و مسیحی و زرتشتی شهر یک ضرب المثل را بیشتر اوقات ورد زبان دارند، ضرب المثلی که من نیز از کودکی بسیار شنیده‌ام: «عیسی به دین خود، موسی به دین خود». پر واضح است که تاکیدی است بر همزیستی مسالمت‌آمیز انسان‌ها در کنار هم ، فارغ از باورها و عقایدشان.

علت کاربرد زیادشم در کرمانشاه همین ویژگی چندگانگی فرهنگی (مولتی کالچر) بوده و هست.

اینها را نوشتم تا برسم به پرتو :

♈️ استاد پرتو کرماشانی (علی‌اشرف نوبتی) شاعر نامدار و برجسته در نود و یکمین زمستانش عمرش در زادگاهش کرمانشاه بدرود حیات گفت ، شاعری که هم اشعار کُردی‌ و هم فارسی‌اش برجسته بودند. صد البته نه ادیبم که از کیفیت اشعارش سخن برانم و نه افتخار و سعادت همنشینی از نزدیک با او داشته‌ام تا اینک گوشه‌ای از ویژگی‌های اخلاقی و رفتاری‌اش را یادآوری کنم.

اما من نیز یکی از بسیار دوستدارانش بودم و فکر می‌کنم جدای از زیبایی، سادگی و دلنشینی اشعارش چه به کُردی و چه به فارسی، امری دیگر که خاص بودن، احترام و عزتش را در میان مردم چه عادی و چه نخبه دوچندان کرده، جدای از آزادگی در منش و رفتارش، به نوع نگاهش به انسانها و به عبارتی دیگر فلسفه‌‌ی زندگی‌اش باز می‌گردد که تاکید کننده بر انسانیت و همزیستی مسالمت آمیز فارغ از تمایزات است؛ قرائتی که بیش از هرزمان دیگری در جهان امروز و بخصوص خاورمیانه بدان نیاز داریم!

امری که به خوبی در این بیت از شعر «یار گیانیم هاتیه» او خود را نمایان ساخته است

هەرگز نە لە کەس رەنجیە نە کەس لە خوەی رەنجانیە ئەر

دەیریە ئەر کافرە مەردم یە دین پەرتەوە

( هرگز نه از کسی رنجیده و نه کسی را رنجانده - اگر دهری است اگر کافر است مردم این دین پرتو است )

یادش مانا و رهش پر رهرو باد