اندیشه قصرشیرین " در گذشته های خیلی دور، تاریخ‌ها را بر سنگ می نگاشتند. بی‌شک برای یک جمله‌ی چند سطری باید سطح یک سنگ را به زحمت بسیار خراش می زدند و برای نوشتن آماده می ساختند.
آن پادشاهان جملات را سبک و سنگین می کردند اهم و مهم !
کلمات را باخرد و اندیشه انتخاب نموده و دستور نوشتن شان را صادر می کردند.
شرح فتوحات بی شمار را باید در چند جمله خلاصه می کردند که بر آن سطح جا می گرفت.
در سنگ نوشته های هخامنشی داریوش شاه دعایی ماندگار را برای آینده به یادگار می گذارد. بی شک این دعا از اعماق تاریخ و از پس تجربه ها آمده است، دعایی که جایی بر سنگ نوشته ها برای خود دست و پا کرده است.
"خدایا کشورم را از دروغ و خشکسالی... در امان بدار"
دروغ و خشکسالی دو کلید واژه اند که از هزاره های دور تاکنون رنگ نباخته اند. و اکنون چقدر این دعا را با جان و روح حس می کنیم. دروغ و خشکسالی!
این سالها خشکسالی ایران را فتح کرده است و دروغ هم که گریبان راستی را بدجور فشار می دهد. دروغ به جای خود که بحثی جدا می طلبد و دردی است ماندگار. و‌خشکسالی ، واژه ای وحشتناک و طاقت گیر!
شاید بتوان با مدیریت وجدان مدار آب خشکسالی را قابل تحمل تر کنیم.
مدیریت و صرفه جویی آب را از خویش بیاغازیم از آشپزخانه ها از کارواش ها از کولرها از.... خانه ی خود شروع کنیم.
"خدایا کشورم را از دروغ و‌خشکسالی در امان بدار" این روزها چقدر به این دعا نیازمندیم !
ادامه مطلب
